Page 77 - Dârülmülk Konya Dergisi 2025 8. Sayı
P. 77

Râzî ve Nahcuvânî’nin eserleri sadece         kendisinden önce gelen başka bir ilimde ispat
                 birinci kitap üzerine yazılmış şerhlerdir.    edilir.” Râzî’ye göre bu ifade mutlak anlamda
                 Birinci kitabın birinci fenni, tıpta insan    doğru değildir. Çünkü bir ilmin ilkeleri,
                 bedenine içkin “tabiî fail sebepler” olarak   kendiliğinden açık olabilir ve ispata gerek
                 adlandırılan [i] rükünler (temel unsurlar),   duymaz veya alt bir bilimde ispat edilebilir
                 [ii] mizaç (bedenin genel yapısal dengesi),   ya da ilkenin tüm meseleler için geçerli
                 [iii] hıltlar (bedendeki sıvılar), [iv] organlar   olması gerekmiyorsa ilmin kendi içinde de
                 (bedeni oluşturan azalar), [v] güçler         ispat edilebilir. Nahcuvânî ise önce ilkeleri
                 (bedendeki işlevleri yönlendiren kuvvetler)   ikiye ayırır: Hakiki ilkeler, kendiliğinden
                 başlıklarından oluşur. İkinci fenni ise [i]   açık, evvelî önermelerdir ve tüm bilimlerin
                 hastalıkların sınıflandırılması, [ii] hastalıkların   temelini oluşturur. İzafî ilkeler ise belli bir
                 sebepleri, [iii] hastalıkların belirtileri (a‘râz)   ilme özgüdür ve kendiliğinden açık değildir.
                 başlıklarından oluşur. Râzî ve Nahcuvânî’nin   İbn Sînâ’nın “tikel ilimlerin ilkeleri” ifadesini
                 şerhleri sadece bu kitabı içerdiği için ikisi de   kullanmış olması, burada izafî ilkeleri
                 sadece tıbbın genel ilkelerini tartışırlar. Bunun  kastettiğini gösterir. Bu nedenle, Râzî’nin öne
                 dışında teşhis, tedavi, cerrahî müdahale, basit   sürdüğü gibi “kendiliğinden açık ilkeler”den
                 ve bileşik ilaçların imali gibi tıbbın pratik   bahsetmesi gerekmez. Ona göre İbn Sînâ
                 sahalarına dair bir bilgi içermezler.         başka bir yerde tıbbın ilkelerini şu şekilde
                                                               açıklar: “Tabibin görevi, şeylerin mahiyetini
                 Râzî, İbn Sînâ’nın geleneksel olarak tıbbın
                 temel sebepleri olarak kabul edilen bedene    tasavvur etmek ve varlığı açık değilse onu
                 içkin tabiî fail sebepler dışında yaş, cinsiyet,   başka bir ilimden almaktır.” Bu, her şeyin
                 sanatlar, alışkanlıklar ve bedene arız olan sıra   değil, sadece bazı şeylerin başka bir ilimden
                 dışı durumlar gibi dış sebepleri eklemesini   alındığını ve bazılarının da kendiliğinden
                 eleştirir. Ona göre, bu eklemeler tıbbın      açık olmadığını gösterir. Örneğin rükûnlar
                 geleneksel ve doğal çerçevesinin dışındadır.   ve hıltlar bu gruba girer; tabibin yalnızca
                 Nahcuvânî ise, bu unsurların doğrudan zorunlu   bunların mahiyetini tasavvur etmesi yeterlidir.
                 olmasa da sağlık ve hastalık üzerinde etkili   Bu bağlamda, tabibin incelemesi üç gruba
                 olduğunu, dolayısıyla fail sebepler kapsamında   özgüdür:
                 değerlendirilmesi gerektiğini savunur. Ona    [i] Kendiliğinden açık olanlar: Bunların
                 göre, yaş, cinsiyet, meslek, alışkanlıklar ve   doğruluğu zaten bellidir, tabibin yalnızca
                 bedene etki eden sıra dışı faktörler, sağlığın   mahiyetlerini tasavvur etmesi yeterlidir.
                 korunması ve hastalıkların oluşumunda rol     [ii] Başka bir ilimde ispat edilenler: Örneğin,
                 oynar. Bu nedenle her tabibinin doğal sebepler   mizaç ve unsurların dört olması gibi. Tabip,
                 dışında bu arızî sebepleri de incelemesi gerekir.
                                                               bunların varlığını başka bir ilimden alır ancak
                                                               mahiyetlerini kendisi tasavvur eder.
                 Hall’de Tıbbın İlkeleri Üzerine               [iii] Ne başka bir ilimde ispat edilen ne
                 Tartışmalar                                   de kendiliğinden açık olanlar: Örneğin
                                                               hastalıklar, sebepleri ve belirtileri. Bunlar
                 İbn Sînâ’ya göre “Tikel ilimlerin ilkeleri
                 müsellem olup [ilimler hiyerarşisinde]        tıbbın içinde hem ispat edilir hem de







                                                            75
   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81   82